ძალა და ურთიერთდამოკიდებულება ინფორმაციულ ხანაში

ძალა და ურთიერთდამოკიდებულება ინფორმაციულ ხანაში  ( Robert Keohane and Josef Nye)


სახელმწიფოს მოქნილობა 
     მთელი მეოცე საუკუნი განმავლობაში  მოდერნისტები აცხადებდნენ რომ ტექნოლოგია შეცვლიდა მსოფლიო პოლიტიკას. 1910 წელს ნორმან ანგელმა განაცხადა რომ ეკონომიკური ურთიერთდამოკიდებულებამ მიანიჭა ომებს ირაციონალურობა და ელოდება იმ დღეს როდესაც ისინი გახდება მოძველებული. მოდერნისტებმა  1970 იანებში  ტელეკომუნიკაციები და თვითმფირანვებით მოგზაურობაში დაინახეს  როგორც ახალი გლობალური სოფლის შექმნა და დაიჯერეს რომ ტერიტორიული სახელმწიფო, რომელიც დომინირებდა მსოფლიო პოლიტიკაში  ფეოდალური ხანიდან დაკნინდებოდა, არასახელმწიფოებრივი აქტორების ჩანაცველებით, როგორიც არის  მულტიეროვნული კორპორაციები, ტრანსნაციონალური სოციალური მოძრაობა, და საერთაშორისო ორგანიზაციები. სხვადასხვა ექსპერტები  ამტკიცებენ რომ ინფორმაციული რევოლუცია ასრუელბს იერარქიულ ბიუროკრატიას და უძღვება ახალ ელექტრონულ ფეოდალიზმს.
     წინა თაობის მოდერნისტები ნაწილობრივ მართლები იყვნენ. ანგელსის გაგება იმის თაობაზე რომ ომი ბიძგს მისცემდა ურთიერთდამოკიდებულებას იყო შორსმჭრეტველური: პირველი მსოფლიო ომი იყო უპრეცედენტო არა მარტო ბრძოლის ველზე  ნგრევის თვალსაზრისით, არამედ სოციალურ და პოლიტიკურ სისტემაზეც, რომელიც აყვავდა შედარებით მშვიდობიან პერიოდში 1815 წლიდან. როგორც მოდერნისტებმა იწინასწარმეტყველეს 1970 იანებში მრავალერვნული კორპორაციები, არასამთავრობო ორგანიზაციები (NGO)  და გლობალური ფინანსური ბაზარი გახდა განუზომლად დიდი მნიშვნელობის, მაგრამ სახელმწიფო იყო უფრო მოქნილი ვიდრე ეს მოდერნისტები ვარაუდობდნენ, სახელმწიფოები აგრძლებენ  ხელმძღვანელობას მსოფლიო ხალხების თავისუფალ უმრავლესობაზე  და კონტროლდება მატერიალური რესურსი უმეტეს მდიდარ სახელმწიფოში.
     1910 და 1970 იანებში მოდერნისტები მართლები იყვნენ მიმართულების  შეცვლის საკითხში თუმცა მარტივები მის შედეგებთან დაკავშირებით, მსგავსად ინფორმაციული რევოლუციის ექსპერტებისა ისინი ტექნოლოგიას პირდაპირ უკავშირებენ პოლიტიკურ შედეგებს თუმცა მხედველობასი არ იღებენ რწმების უწყვეტობას, ინსტიტუტების გამძლეობას და ლიდერისათვის ხელსაყრელი  სტრატეგიის არჩევას. ისინი შეცდნენ იმის ანალიზში რომ ძალაუფლების მპყრობელს  თუ როგორ შეეძლო ფორმა მიეცა ან დაემახინჯებინა ურთიერთდამოკიდებულების ნიმუშები რომელიც კვეთს ეროვნულ საზღვრებს.
     20 წლის წინ ჩვენ წიგნში "ძალა და ურთიერთდამოკიდებულება"  გავაანალიზეთ პოლიტიკა ისეთი ტრანსნაციონალური  საკითხებით როგორიცაა მონეტარული ურთიერთობა, ოკეანის მეთვალყურეობა, ვწერდით რომ მოდერნისტების ხედვა სწორედ ფუნდამენტურ ცვლილებებზე რომ  ახლა მიმდინარეობს, მაგრამ ისინი ხშირად გვარწმუნებდნენ  არასაკმარისი ანალიზით, რომ ტექნოლოგიური მიღწევა,  სოციალური და ეკონომიკური ტრანზაქციები გაზრდა წაუძღვებოდა  ახალი მსოფლიოსაკენ სადაც სახელწიფოები და მათი ძალაზე კონტროლი არ იქნებოდა მნიშვნელოვანი. ტრადიციონალისტები არიან მოხრეები მოდერნისტული ხედვისა, მიანიშნებენ იმაზე თუ  როგორ გრძელდება სამხედრო  ურთიერთდამოკიდებულება,მაგრამ უჭირთ სწორად ახსნან დღჶვანდელი მრავალგანზომილებიანი  ეკონომიკური, სოციალური და ეკოლოგიური ურთიერთდამოკიდებულება. ეს არის ისევ მართალი ინფორაციული ხანისათვის, რომელშიც კიბერსივრცე არის თვითონ ადგილი ყველგან და არსად.
     ახალი კიბერსივრცის ექსპერტები მსგავსად მოდერნისტებისა ხშირად ეპარებათ ის რომ ახალი სამყარო რამდენად ნაწილობრივ ფარავს,  და ეყრდნობიან ტრადიციულ მსოფლიოს რომელშიც ძალაუფლება დამოკიდებულია გეოგრაფიულად დაფუძნებულ ინსტიტუტებზე.  1998-ში 100 მილიონი ადამიანი იყენებდა ინტერნეტს, მაშინაც კი როცა ამ რიცხვმა მიაღწია მილიარდს 2005-ში  როგორც ზოგმა ექსპერტმა იწინასწარმეტყველა ხალხის დიდი ნაწილი  არ არის ინტერნეტის მომხმარებელი მეტიც გლობალიზაცია არის შორს სამყაროსგან. მსოფლიო მოსახლეობის  სამი მეოთხედს არ აქვს  საკუთარი ტელეფონი,  უფრო ნაკლებს  მოდემი და კოპმპიუტერი, ამრიგად კანონები საჭირო იქნება  რომ ვუხელმძღვანელოთ კიბერსივრცეს, არამხოლოდ სამართლიანი მომხმარებლების კრიმინალებისგან დასაცავად, არამედ ინტელექტუალური ქონების უფლებების დაზღვევისათვის. კანონები ითხოვს მმართველს,როგორც საჯარო მმართველობის ფორმებში ისე კერძო ან საზოგადოებრის მართვისას, პოლიტიკის კლასიკური საკითხია ვინ უნდა მართოს და როგორი პირობებით ეს ცნება ასევე შეესაბამება კიბერსივრცეს როგორც რეალურ სამყაროს.